به منظور یادگیری و تعلیم زبان انگلیسی به بچه‌ها ، سه شیوه و سبک عمده هست که بیشتر دستگاه‌ها و مجموعه‌های آموزشی یکی از آن‌ها را به کار می‌گیرند. استفاده از هر یک از این شیوه‌ها و سبک‌ها به سن و سال بچه‌ها ، الگوی تادیبی و پرورشی بچه‌ها و نگرش پدر و مادر به موضوع آموزش زبان انگلیسی وابسته است.

بچه ها در شماری از این شیوه‌ها زودتر زبان انگلیسی را می‌آموزند و در برخی از شیوه‌ها فراغت و اختیار فراوان‌تری به منظور گزینش فراگیری زبان دارند.

در هر سه شیوه والدین قادرند با ترغیب بچه‌ها به فراگیری و همراهی وپشتیبانی از آنان ، اشتیاق بچه‌ها را به آموزش و تعلیمات زبان و آداب و شیوه‌های زبانی افزایش دهند و در سایر دروس به بچه‌ها کمک کنند تا آنان با فکر آسوده‌ای به فراگیری زبان انگلیسی مشغول شوند و در صورتی که والدین خودشان نیز با زبان آشنایی دارند قادرند به آنان در این زمینه کمک نمایند و همراه آنان به تمرین و یادگیری بیشتر بپردازند.

یکی از بهترین روش های آموزش زبان به کودک ، شیوه‌ی غرفه سازی :

 در این الگو از آموزش بچه‌ها در فضا و مکانی تماماً با زبان انگلیسی جای می‌گیرند. در موسسات آموزشی مدرسان با زبان انگلیسی که مقصود آموزش می‌باشد گفت و گو کرده و کودکان نیز لااقل نصفی از زمان و محاورات خویش را در طی زمان به فراگیری زبان انگلیسی مشغول می شوند.

در این شیوه‌ی آموزشی زبان انگلیسی در حقیقت زبان ثانوی در عوض آن که مبحثی به منظور آموزش باشد خود ابزاری جهت یادگیری سایر دروس می‌باشد و بچه‌ها ناخواسته و غیر ارادی ناگزیر به فراگیری و آموختن زبان انگلیسی می‌شوند. کودکانی که به این شیوه زبان انگلیسی را می‌آموزند در سخن گفتن و تکلم با گویش درست و به گونه‌ای تمام کامیاب‌ترند و به حد عالی از فراگیری زبان انگلیسی دست می‌یابند. هر چند امکان دارد در اوایل فراگیری در برخی از دروس ، کودکان به میزانی که آن دروس را به زبان نخست و بومی خویش بیاموزند پیروز و کامیاب نباشند ولی اندک اندک و با رشد و ارتقا در فراگیری زبان انگلیسی این مساله نیز حل خواهد شد.

یکی دیگر از بهترین روش های آموزش زبان به کودک ، شیوه‌ی تعلیم زبان انگلیسی در آموزشگاه‌های دبستانی:

در این شیوه در عوض آن که زبان انگلیسی در مقاطع بالاتر به بچه‌ها یاد داده شود در دوران ابتدایی و همگام با سایر دروس به گونه‌ای ابتدایی به بچه‌ها مباحثی را آموزش می‌دهند. در این سبک و شیوه زبان انگلیسی همچون یک موضوع آموزشی به بچه‌ها شناسانده شده و به گونه‌ای رایج چندین مرتبه در هفته زمان خرج فراگیری و آموزش زبان انگلیسی به کودکان می‌کنند.

حدود و اندازه تسلط و کامیابی در این شیوه در مقایسه با شیوه‌ی پیشین اندکی پایینتر می‌باشد ولی بچه‌هایی که در این دوره آموزش و فراگیری زبان انگلیسی را آغاز کرده‌اند در مقایسه با بچه‌هایی که در مقاطع بالاتر در نخستین مرتبه زبان را می‌آموزند ترقی بهتر و زیادتری دارند. مطابق کوشش و دوره‌ای که خرج یادگیری زبان انگلیسی به بچه‌ها شده است امکان دارد در سال‌های آتی بچه‌ها قادر باشند به راحتی وبا تسلط کامل به زبان انگلیسی صحبت کنند.

سومین روش از بهترین روش های آموزش زبان به کودک ، شیوه‌ی نویابی در زبان انگلیسی:

در این شیوه‌ی به کار گرفته شده سن و سال بچه‌ها اندکی بیشتر می‌باشد و این شیوه و سبک افزون بر این که یادگیری زبان انگلیسی باشد در حقیقت شکل و سیاق گسترش و افزایش آشنایی و دانش بچه‌هاست. در این شیوه آداب و زبان ثانوی همچون یک معنا به بچه‌ها نمایش داده شود. برای بچه‌ها درباره‌ی آداب و زبا‌ن‌های گوناگون سخن می‌گویند و امکان دارد افزون بر یک زبان به بچه‌ها عرضه گردد تا بچه‌ها در فراگیری زبان ثانوی فرصت و مجال گزینش داشته باشند. در وهله‌ی بعدی این شیوه ، قالب و شکل و دستور زبان ثانوی را نیز به بچه‌ها تعلیم می‌دهند.

در صورتی که کلاس‌های یادگیری چندین مرتبه در هفته برگزار گردد امکان دارد مهارت بچه‌ها در سخن گفتن زبان نیز افزایش یابد. ولی پدران و مادران نبایست توقع داشته که بچه‌ها در این شیوه‌ی آموزشی قادر باشند به گونه‌ای سلیس و با گویش مطلوب و درست زبان ثانوی صحبت کنند. این شیوه آموزشی اغلب محبوب و مورد پسند پدران و مادرانی می‌باشد که تصور می‌نمایند یادگیری زبان خارجه امکان دارد سبب سختی و تنش در بچه‌ها شود.